11 nov
[pgn]
[Event “Linares 16th</sup"]
[Site "Linares, ESP"]
[Date "1999.02.25"]
[Round "4"]
[White "Kasparov, Garry"]
[Black "Kramnik, Vladimir"]
[Result "1/2-1/2"]
[WhiteElo "2812"]
[BlackElo 2751"]
[ White Title]
[Black Title ]
[Annotator "?"]
1. e4 – c5 . 2. Pf3-d6. 3. d4-cd4. 4.Pd4-Pf6. 5.Pc3-a6.
[/pgn]
10 jan
Zou je te allen tijde alles moeten kunnen mogen zeggen en schrijven?
Het antwoord is ja, mits je daartoe geen anderen beledigt.
De volgende vraag is dus: wanneer beledig je de ander? Die vraag is lastig te beantwoorden, want dat is voornamelijk een subjectieve zaak. Ook objectief , maar dat is wel uit te leggen.
Het punt is wederom de intentie waarmee je schrijft. Heb je de duidelijke bedoeling om een ander of een andere bevolkingsgroep te beledigen dan is dat een kwalijke zaak. Heb je de bedoeling om een in jouw ogen bestaande misstand aan de kaak te stellen dan kan van belediging geen sprake zijn.
Vrijheid gaat niet zonder verantwoordelijkheid. Er bestaat geen cultuur zonder geboden en verboden. Je zult dus altijd aan een of andere vorm van zelfcensuur moeten blijven doen om “beschaafd” te blijven.
De nar/komiek/satiricus kan zich overigens in dit verband wel meer permitteren dan de gewone sterveling.
Ook in de zelfspot ligt een bron van vrijheid in deze. Wanneer je de kunst verstaat om zelfironie te bedrijven, wanneer je jezelf belachelijk kan weten te maken, is dat een werkelijke stap vooruit in dit beschavingsproces.
Een goede vriend is iemand die jou de waarheid durft te zeggen. Een vervelende en ongemakkelijke waarheid durft te vertellen. Alle sociale vooruitgang of verandering gaat gepaard met het bruuskeren van diep verankerde gevoeligheden.
De machthebber zit niet op die waarheden te wachten. Die wil in eerste en tweede instantie die macht behouden. De reactionairen ( de salafisten van de Islam, de rechtse republikeinen in Amerika, de zwarte kousen in Nederland) omarmen deze behoudende krachten.
In een open samenleving zijn fundamenten aanwezig om elkaars fundamentele overtuigingen te bekritiseren. Dat recht moet niet ingeperkt of opgegeven worden uit naam van tolerantie en/of respect voor die machthebber.
Met Charlie Hebdo zijn wij weer eens met onze neus op de bitterheid van de realiteit gedrukt, maar we moeten niet vergeten wat er zich in de moslimwereld afspeelt met de daar aanwezige vrijheidsdenkers als de schrijfster Taslima Nasreen uit Bangladesh en de Iraanse blogger Soheil Arabi , die allebei moeten vrezen voor hun bestaan.
Neen, met een te rigoreuze inperking van het vrije woord zal je deze wereld niet veel vooruit helpen en zeker niet wanneer je tot een minderheid behoort.
Jan Posch, 10 januari 2015.
9 jan
Cynisme schijnt een afgeleide te zijn van het Griekse woord voor hond. De hond kent geen schaamte en heeft lak aan conventies. De hond staat voor alles wat vrijgevochten is en wat naar zelfstandig denken streeft.
Er is niets van hoe het zou moeten zijn, er is alleen wat er is.
Problemen zullen alleen worden opgelost , via het veroorzaken van nieuwe problemen. Elk symptoom heeft zijn oorzaak en elke oorzaak weer zijn eigen andere oorzaak.
Historische gebeurtenissen geschieden altijd twee maal: de eerste keer als tragedie en de tweede keer als klucht.
Wat valt er te verwachten van een dag , die begint met opstaan?
Elites blijven wel goed voor zichzelf zorgen, maak u daarover maar niet ongerust. De gewone Griekse burger betaalt het gelag, terwijl de reders wettelijk van belasting zijn vrijgesteld. Door het in stand houden van belastingparadijzen werden de Grieken van hun wettige belastinginkomsten beroofd.
Terwijl corrupte topbestuurders zelden hoeven te boeten en falende bankdirecteuren de staat miljarden hebben gekost, gewoon hun gouden handdruk blijven ontvangen, worden aan werklozen hoge strafkortingen opgelegd bij een te laat ingevuld formulier.
Opgeblazen topinkomens worden wederom ontzien , evenals de grootschalig knoeiende topfiguren bij grote accountantskantoren.
Volgens de Franse schrijver Michel Houellebecq hebben vrijheid en individualisme de mens in leegheid en eenzaamheid geworpen. Volgens hem kan datzelfde wezen niet leven zonder het Opperwezen. Persoonlijk ben ik het met die laatste stelling niet eens. Elke poging tot zingeving of betekenistoekenning is gebaseerd op illusies. Evenals God is ook ideologie een fictie/illusie. Wij kunnen nu eenmaal niet zonder illusies en geloofssystemen en een wezenlijke levensvraag is dan ook welke illusies onontbeerlijk zijn en welke schadelijk.
Volwassen zijn is blijmoedig falend naar de afgrond reizen. Wijsheid is het besef dat de wereld niet is, zoals hij zou moeten zijn. Desalniettemin is het verstandig om jezelf niet op te sluiten in boosheid over deze wereld en bijvoorbeeld je heil te zoeken in fundamentalistische idealen. Echte volwassenen verdragen het pijnlijke verschil tussen ideaal en realiteit, zonder er aan onder door te gaan. Zij blijven blijmoedig werken aan een betere wereld, desnoods tegen beter weten in.
Godsdienst is de meest zuivere vorm van zinsbegoocheling. Het is jezelf perfect voor de gek houden en William Shakespeare raakte de essentie van deze vorm van spiritualiteit:
Van dromenstof zijn wij geweven,
En heel even wekt het leven,
Ons uit eeuwige slaap.
Jan Posch, 7 januari 2015.
11 dec
(Polyamorie.)
Filosofen hebben de waarheid lief. Wijsbegeerte dus. In de filosofische wereld staat het begrip liefde op gespannen voet met deze waarheid. Immers, de ratio staat hier diametraal tegenover de emotie. Liefde is natuurlijk een emotioneel beladen gegeven. De christenen beschouwen het begrip liefde als door God gegeven aan de mens uit liefde voor hem, geschonken via de kruisdood van zijn enige zoon Jezus Christus.
Zij denken vanuit dit begrip liefde en zien deze als enige oplossing voor al onze problematieken. Naastenliefde en verdraagzaamheid zijn kernbegrippen in deze zienswijze.
Maar is dat wel zo? Is deze liefde de oplossing van al onze problemen?
Om deze vraagstelling te kunnen beantwoorden moeten wij ons afvragen wat eigenlijk de zin is van ons bestaan. Als die er al is. Je kan zeggen dat de zin van dit leven, de zin is in dit leven. Maar dat is feitelijk een drogredenering. Waarschijnlijk is dit leven zinloos. Niemand heeft mij gevraagd om hier te komen. Ik ben er doodgewoon gekomen, wel levend natuurlijk..
Het enige wat we wel kunnen doen is, om deze zinledigheid van ons bestaan, zoveel mogelijk zin te geven, door middel van een zinvol bezigzijn. Dat doen we dus door onze tijd zo zinvol als maar mogelijk te besteden. Anders gezegd: door de verveling zoveel als mogelijk te beperken,. Wij moeten onze geest zoet houden met het plegen van liefhebberijen.
Of wij daarmee gelukkig zullen worden en intens tevreden , is ook weer een geheel andere vraag. Dat is ten eerste zeer subjectief. Sommigen zijn zeer tevreden onder min of meer dezelfde condities als waaronder anderen leven en die anderen niet. Wanneer je je verlangens kunt uitschakelen ,waaronder bijvoorbeeld het machtsstreven valt en je zinnen de baas hebt kunnen worden, ben je al een heel eind op de goede weg naar het geluk. Gelukkig zijn is eigenlijk het totaal kunnen opgaan in het moment van nu. Dat moet je vooral niet na willen streven, dan zal het je niet lukken. Geluk overkomt je. Het is de uitschakeling van de geest ( van de ratio en vooral de wilsfactor), ten faveure van je ziel, je opperste en waarlijk echte wijze van zijn.
Het echte gelukzaligheidsgevoel beperkt zich echter tot momenten. Omdat je nooit altijd gelukkig kan zijn, om de doodeenvoudige reden dat je het dan niet meer kan zijn.. Dat het verrassingselement bij dit gevoel een grote rol speelt zal duidelijk zijn..
De echte zin van het leven is dus zorgen dat je jezelf zo min mogelijk verveelt. Dus een zinvolle invulling daaraan geven, Wanneer je alles hebt wat je hartje begeert kan je desalniettemin diep ongelukkig zijn. Dan zijn er geen uitdagingen meer. Alles is hetzelfde, elke dag weer opnieuw. Er is geen spanning meer , waardoor je spanning gaat zoeken. Hetzij in avontuur, hetzij in gokwerk, hetzij in drank en drugs, hetzij in seksuele escapades en avonturen..
Terugkomend op het begrip liefde . Je kan nog zoveel liefde in je lijf hebben, je kan nog zoveel om een ander mens geven, je kan nog zoveel universele liefde en onbaatzuchtige liefde koesteren, je kan nog zoveel om je kinderen geven., je kan nog zoveel van je eigen man of vrouw houden , je kan nog zoveel jezelf voor de gek houden door in de liefde van de Here Jezus te geloven., dat allemaal zal je geen garantie geven op een gelukkig leven.
Want ook dan kan je opgezadeld komen te zitten met eenzaamheidsgevoelens en tegen die ziekte is nu eenmaal geen enkel kruid gewassen. En tegen verveling is echt geen liefde opgewassen.
Liefde is en blijft een vergankelijk dynamisch begrip. Het verandert elke dag. Voor de liefde voor je echtgenoot moet je vechten, moet je energie leveren. Maar het is vele malen complexer dan dat; ook wanneer je bergen energie inbrengt wil dat nog niet zeggen dat je zodoende de liefde van een ander kunt garanderen. Ben je bijvoorbeeld te goed, dan gaan ze de draak met je steken, dan wordt je nog eerder voor gek versleten.
Verliefdheid en geilheid spelen een niet te onderschatten rol in de gevoelens van en voor een ander. Het beest in ons volgt namelijk zijn eigen weg. Hoogstens kunnen wij het beest (tijdelijk) aan de ketting houden, (temmen), maar dat zal geen blijvende zekerheid, op wat dan ook garanderen Het is vechten tegen beter weten in. Met als gevolg frustraties. Freuds psycho-analyse spreekt in dit verband boekdelen. De kunst van de sublimatie is een bekend fenomeen om die frustraties in goede banen te leiden, via de uitweg van omzetting in andere zaken.
Natuurlijk is het een kunst om lief te hebben. Maar daarmee maak je nog niet al het onheil wat wij op onze wegen tegenkomen, per definitie onschadelijk.
Een mens schiet doodeenvoudig tekort om het begrip Liefde echt machtig te worden. Hij kan er niet wezenlijk mee uit de voeten.
Zoals we allen weten zijn wij geen monogame wezens. Niet in biologisch opzicht, maar ook zeker niet in geestelijk opzicht. Ons brein is tenslotte niet voor niets het grootste sexuele orgaan wat wij bezitten. Wanneer wij ons monogaam gedragen, dan is dat uit culturele en ethisch/normatieve overwegingen. Het Christendom ziet ons niet voor niets als een zondig wezen, dat gereguleerd moet worden. Zij bedachten het huwelijk als een methode om die zondaar binnen de perken te kunnen houden.
Dit hebben miljoenen wezens geaccepteerd en doen dat nog steeds. Zij laten zich leiden door hun geloof ( lees geweten) en gaan uit dien hoofde voorbij aan hun eigen natuurlijke behoeften. Die beschouwen zij dan ook als volkomen verkeerd en zelfs als vies en vulgair.
Waarom zijn er zoveel echtscheidingen? Omdat de liefde niet eeuwigdurend is en omdat de sleur het huwelijk ondragelijk kan maken. Voor velen , en vooral zij die vrij en zelfstandig durven te denken, zoals ons dat geleerd wordt op school, verwordt de relatievorm huwelijk tot een ware hel en het aantal zelfdodingen en psychiatrische gevallen behoeven we niet eens aan te halen, om aan te tonen tot waarin dit vrome compromis kan ontaarden.
Maar wij hebben niet alleen de behoefte om vreemd te gaan, wij beschikken ook over het vermogen om nog iemand lief te hebben. Onze geestelijke liefde behoeft zich helemaal niet te beperken tot één persoon. Wij zijn heel goed in staat om meerdere personen tegelijk lief te hebben. Het feit dat dat niet op grote schaal in de praktijk wordt gebracht vindt zijn oorzaak in problemen van praktische aard: het brengt in plaats van een definitieve oplossing , andere enorme problemen met zich mee , waaronder wederom het begrip jaloezie de meest in het oog springende dissonant is.
Let wel, de beide partners dienen hier natuurlijk vrijuit en openlijk over te spreken. Het kan niet de bedoeling zijn om elkaar te gaan besodemieteren. Al ligt die weg heel verleidelijk op de loer.
Een nieuwe vorm van samenleven dus, naast de al bekende seriële monogamie, ( één jaar, twee jaar, met eventuele verlenging) ,hetgeen al een aanzienlijke verbetering t.a.v. de huidige traditionele relatievorm is, want erger dan te horen te krijgen ,dat jouw partner verliefd is geworden op een ander is er niet. Nog veel erger dan te horen dat hij/zij van bil is gegaan.
Indien dus de beide partners hebben kunnen inzien dat liefde zich beslist niet behoeft te beperken tot één enkel persoon en die zienswijze aan elkaar geopenbaard hebben, kunnen zij beiden er een ander op nahouden, zonder diep ongelukkig te moeten worden in hun dagelijkse huwelijkse sleur. Ook de andere partijen dienen deze vrije opvatting met elkaar besproken te hebben.
In andere samenlevingen/culturen en ook in de dierenwereld ( niet alle dieren) is deze polygamische vorm van samenleven heel natuurlijk , gebruikelijk en doodgewoon.
Alleen in onze (christelijk georiénteerde) maatschappij niet. Die duldt deze (taboe)zaken niet.
En zo doen wij dus met z’n allen elkaar tekort. En maar zeuren over liefde, liefde die alles overwint , of hij nu van God via het lijden van zijn zoon afkomstig is of gewoon van Erich Fromm. (liefhebben een kunst een kunde).
Het grote voordeel van deze vrije opvatting is dat er veel geld bespaard kan worden op de psychische gezondheidszorg ,dat vele treinmachinisten minder gestrest hun werk zullen kunnen blijven uitoefenen, en dat veel roddel , achterklap en schijnheiligheid tot het verleden zullen gaan behoren. Kortom, onze maatschappij zal er geestelijk gezonder op worden.
De humanisten en de ongelovigen hoeven niet meer gediscrimineerd te worden door de gelovigen en er zullen vooral veel minder kinderen ongelukkig worden, want het aantal echtscheidingen zal opzienbarend teruglopen.
Jan Posch, 11 december 2014.
29 mei
Dat de oorlog in onszelf huist wisten we al. Dat wij onszelf ook, gelijk lemmingen, te pletter willen lopen is minder algemeen bekend. Oorlog is van alle tijden, evenals geweld, ruzie en onenigheid..
De oorlog in Oekraine geeft van bovenstaande een perfect voorbeeld. Tel daar de oneindige domheid en ander menselijk falen bij op en plotseling zijn de resulterende ontwikkelingen volkomen helder, begrijpelijk en zelfs voorspelbaar.
Europa heeft een betrekkelijke rust en vrede gekend na de Tweede Wereldoorlog (“40-‘45). Met name de periode tussen 1950 en 1970 kenmerkt zich door hard werken, wederopbouw en vooruitgangsgeloof.
Maar, zoals zo vaak na voorspoed en welvaart, treed de gewenningsfase in en gaan uitbuiting, zakkenvullerij, graai- en praalzucht, weer de eerste viool spelen.
Bert Wagendorp probeert ons gerust te stellen door de stemmen van voor en anti-Europa met elkaar te vergelijken: 536 zetels voor en 215 zetels tegen; wie doet je wat, zegt hij.
Helaas zijn bij deze zienswijze verschillende kanttekeningen te plaatsen. De opkomst van met name Marine Le Pen in Frankrijk (Front National) en het UKIP van de Brit Nigel Farage in het Verenigd Koningrijk zou je als weldenkend mens op zijn minst zorgen moeten gaan baren, gegeven het feit, dat deze twee partijen de grootste zijn geworden in Frankrijk en het U.K.
Bovendien kan de euro nog teruggedraaid worden. Hij is niet onomkeerbaar. In het verleden is dat bijvoorbeeld ook gebeurd met de Latijnse Muntunie (1865-1927) en de Scandinavische Monetaire Unie (1873-1914), zoals Pieter Markus uit Geldrop dat uitlegde. Een monetaire unie zonder een politieke unie blijft een hachelijke en eigenlijk een ondoenlijke zaak.
Tweederde van de kiezers bleef thuis. Waarom?, en wat zouden die gestemd hebben? De laatste vraag is waarschijnlijk gemakkelijk te beantwoorden: de stemverhoudingen zouden min of meer dezelfden zijn gebleven, gegeven het principe van de z.g. exit-polls.(uitgangspeilingen).
De eerste vraag is interessanter: waarom blijf je thuis. Waarschijnlijk omdat je het idee hebt, dat jouw stem toch niet gehoord wordt of beter: dat jouw stem niet uitmaakt. Dat zou betekenen, indien deze gedachte juist zou zijn , dat democratie eigenlijk niet bestaat en één grote leugen is. Dat zou wel eens waar kunnen zijn. Ten tweede blijf je thuis omdat je het gewoon niet weet en mogelijk ook omdat je het simpelweg niet wilt weten, hetgeen onverschilligheid wordt genoemd.
Aan het volk worden (te) grote waarden toegekend op het moment van verkiezingen. Het volk stemt met de onderbuik en denkt niet na. Zij zijn daarvoor eenvoudig te lui en niet geïnteresseerd genoeg. Zij willen bier drinken en neuken en hebben meer dan genoeg aan hun dagelijkse beslommeringen. Dat wil bepaald niet zeggen, dat dit volk geen enkele macht heeft. Dat heeft het namelijk wel, en in de vorm van de meerderheid. Het gaat bij dezen om de hoeveelheid en niet om de kwaliteit. Een zeer gevaarlijk mechanisme, zoals wij allen (en politici) weten.
Zouden de ontwikkelingen naar rechts populisme zich in de toekomst gaan uitvergroten? Die kans bestaat . Zeker wanneer er geen grote leiders opstaan in combinatie met schokkende gebeurtenissen. Europa zal dan een ideale zondebok worden, zeker voor de populistische opportunisten met hun onnadenkende aanhangers.
Toch blijf ik persoonlijk optimistisch. Ik denk dat , ondanks de vele tekortkomingen van de Europese Unie, deze zich zal handhaven door het maken van grote stappen voorwaarts op een zeer langzame en trage wijze. Denk hierbij aan de bankenunie en ook aan de gezamenlijke Europese energiemarkt. Ook de aanpak van de klimaatcrisis met de daarbij behorende onontkoombare CO-2 belasting , zullen de gespleten gelederen weer voldoende doen sluiten, vermoed ik.
Indien de EU dan ook nog in staat zal zijn een belasting op vermogen in te voeren, teneinde de inkomensverschillen enigszins te nivelleren, dan zie ik ook de toekomst voor mijn nageslacht nog met enig optimisme tegemoet.
Jan Posch, 29 mei 2014.
15 feb
Ook bij de olympische winterspelen in het Russische Sotsji (februari 2014), is meedoen belangrijker dan winnen. Het is een uitspraak van de oprichter van de (moderne) Olympische Spelen (1896) , baron Pierre de Coubertin..
Had hij gelijk of beter : is zo een stelling houdbaar op de lange termijn?
Natuurlijk had hij gelijk. Er kan er tenslotte maar één winnen. Dan zouden al die andere deelnemers dus verliezers zijn en in de filosofie van de Coubertin zijn zij dat dus niet.
Maar is dat wel zo? Wordt er op zo een natuurlijke wijze gewedijverd?
Neen. Deze filosofie wordt weggehoond. Het lijkt een achterhaalde, zelfs achterlijke kijk op zaken. De mentaliteit van de (meeste) sporters is totaal anders. Alleen winnen lijkt te tellen, terwijl de verschillen steeds kleiner worden. Met een slee naar beneden glijden (rodelen) gaat om duizenden van seconden. Maar de belangrijkheid van het winnen lijkt wel omgekeerd evenredig met de afnemende tijdsverschillen.
Bij het schaatsen is het idem dito. Ik zei het al eerder. De journalistiek doet er werkelijk alles aan om deze valse filosofie te omarmen en te benadrukken. Zij jutten de boel op, ook al met het oog op de kijkcijfers. Het zal duidelijk zijn , dat het opportunisme dan ook zeer gedijt in de sportverslaggeving over de prestaties van de deelnemers.
Het chauvinisme en nationalisme nemen ook groteske vormen aan in deze. Wat maakt het in vredesnaam uit, uit welk land je vandaan komt? De schoonheid van de prestatie blijft hetzelfde.
En wat een euforie over een volledig Nederlands podium bij het verdelen van de medailles bij het schaatsen. Eén , twee en drie, volledig oranje-gekleurd. Willem en zijn familie verscherpen met hun aanwezigheid deze filosofie en Mark Rutte doet er ook nog een schepje bovenop, al kan ik wel waardering opbrengen , inzake zijn zienswijze met betrekking tot voortdurende communicatie.
In Nederland is de ontwikkeling van de schaatssport door de sportsponsoring en de daarmee gepaard gaande salariëring, in een versnelling gekomen. De coaches zijn in staat om hun kennis van zaken goed over te brengen op nieuwe lichtingen , terwijl de talenten 24 uur per dag kunnen blijven trainen en je kan dan ook stellen dat het in Nederland verkregen nivo , min of meer perfect is. Maar daarmede ben je er niet. Wereldwijd bezien stelt de schaatssport niet veel voor en de kans is levensgroot ,dat deze ontwikkeling zich ook blijft versnellen. Immers, de buitenlanders blijven op het tweede plan en verliezen hun motivatie . Zij haken op den duur af, waardoor er geen concurrenten overblijven en deze tak van sport dus gedoemd is te verdwijnen.
Deze overdreven media-aandacht voor de successen van onze (schaats)sporters , staat in schrille tegenstelling voor de aandacht van dezelfde media voor de minder bedeelden in onze maatschappij en dat geldt zeker voor de ongelukkigen. In Syrië sterven er elke dag tientallen mensen van de honger om nog maar te zwijgen over het erbarmelijke lot van de gevangenen .Mensonterend is in deze een zwaar understatement.
Langzaam afgeslacht worden is hun toekomst. Met een lasapparaat werd een jongen van 15 jaar bewerkt, waardoor die zijn vel verliest is zo een voorbeeld van dit Kwaad. Of met strijkijzers.
Totaal onschuldigen worden jarenlang gefolterd. Zij moeten formulieren ondertekenen en als zij weigeren, dan worden zij met beton net zo lang op hun hoofd geslagen totdat zij bezwijken.
De toestand van de gevangenen in de slachthuizen van Damascus is weerzinwekkend en hun lot is duidelijk: zij zullen onherroepelijk de dood in deze hel vinden, want zij worden systematisch afgeslacht door de sadistische beulen van Assad. Mazen Hamada had geluk. Deze 36 jarige Syriër werd na vreselijke martelingen vrij gelaten, omdat hij bij toeval een bekende ontmoette in die hel, die hem vrij wist te krijgen.
De wereld ( Obama en de rest van de wereldleiders) laat het begaan. Bewust worden de ogen gesloten voor deze sadistische moordpraktijken.Terwijl Poetin mooi weer speelt met zijn hobby in Zuid-Rusland (Sotsji), worden anderen, die slechts voor hun vrijheid streden, langzaam doodgemarteld in de slachthuizen van Syrie. Of uitgehongerd tussen de puinhopen van Homs en Aleppo.
En wij maar applaudisseren voor een gewetenloze dictator, die denkt zich alles te kunnen permitteren. Deze Zonnekoning heeft ervaring opgedaan in de onderdrukking van de onwillige deelrepublieken in de Kaukasus, waar de deelrepubliek Tjetsjenië min of meer hetzelfde lot heeft moeten ondergaan als de vrijheidsstrijders in Syrië. Ja , vrijheidsstrijders, en niet dat handjevol islamitische extremisten, die de Sharia wil invoeren, waarmee wij tegelijk ook ons geweten denken te kunnen sussen.
Wij onderschatten de onbenoembare gemeenheid, waarmee het regime in Syrië en zijn bondgenoten opereren. Het Westen heeft het laten afweten en de dupe zijn degenen, die dat altijd zijn: de minder bedeelden en de zwakkeren.
Machtsbehoud en uitbreiding is het werkelijke doel van Poetin, niet het wel en wee van zijn volk. Hetzelfde geldt voor Assad. Pure machtshonger. Zij zijn erger dan Hitler. Die kwam nog openlijk uit voor zijn wandaden.
In zijn schitterende reportage “Achter de bergen van Sotsji” laat Jelle Brandt Corstius op indrukwekkende wijze zien, waar onderdrukking uiteindelijk toe leidt bij mensen. Angst en apathie, vlucht en woede.
Laten we alstublieft niet zo overdreven doen bij het winnen van een medaille met één duizendste van een seconde. Laten we ons gaan inzetten voor het Lot van gevangenen. Laten wij allemaal lid worden van “Amnesty International”.
Laten wij afspreken om bij de aanstaande Europese verkiezingen (22 mei) niet te gaan stemmen, alvorens de EU een decreet heeft uitgevaardigd, waarin zij de gerechtelijke vervolging aankondigen van wereldleiders ,via het internationaal strafhof in Den Haag , die hun eigen bevolking uitmoorden of laten uitmoorden.
Jan Posch, 11 februari 2014.
9 feb
Aan Moeder Posch,
Echte rust.
Wat ben ik blij dat je er nog bent,
Waarachtig medegevoel en oprechte betrokkenheid,
Is wat echtheid van clichévorming onderscheidt,
Wat is het fijn, dat dit nu nog mijn deel mag zijn.
155 kilometer ben je bij mij vandaan,
Fysiek bezien een hele afstand,
Maar een onzichtbare band,
Staat garant voor een onverwoestbaar voortbestaan.
Het verleden is mooi geweest,
Maar een gesloopt lichaam, pijn en medicijn en nauwelijks kunnen lopen is geen feest,
Gelukkig is onze geest onbevreesd, Het er straks niet meer zijn, betekent verlost zijn van leed en pijn, en dat
Echte rust onze ware toekomst zal zijn.
Jan Posch, 8 februari 2014
27 dec
In 1897 publiceert de Franse socioloog Emile Durkheim via zijn “De la Division du travail social” een uiteenzetting over sociale cohesie.
Daarin beweert hij dat het bindmiddel van menselijke samenlevingen bestaat uit gedeelde normen en waarden.
Mensen zouden een deel van hun identiteit ontlenen aan dit collectief bewustzijn van morele opvattingen, ideeën en sentimenten, waaronder geloofsopvattingen. Het zou ook de overlevingskansen doen toenemen binnen een groep.
Mensen worden ook door ( onderwijs) taal en vriendschappen onderling verbonden. In Amsterdam schijnen er nog maar 50% echte (blanke) Amsterdammers rond te lopen : de rest is allochtoon ( van buitenlandse afkomst).
De vraag is of dat erg is. Het nadeel van een collectief bewustzijn is dat de heersende ideeën en opvattingen niet of nauwelijks ter discussie mogen worden gesteld op straffe van uitzetting uit dat collectief, Vergelijk in deze ook een willekeurige werksituatie.
Uit sociologische experimenten is gebleken dat groepen agressief reageren op andersdenkenden, met andere belangen. Vrijdenkers dienen zich te conformeren aan groepsnormen. Velen doen dat ook onder deze druk omdat zij geen buitenstaander willen zijn. Aan het normen en waardenstelsel mag nu eenmaal niet worden getwijfeld, omdat zulke twijfel het fundament van de maatschappij of groep zou ondermijnen.
Maar is dat ook zo?
Globalisering (= verwerelding) is de nieuwe realiteit geworden. (Vergelijk in deze de moderne media, zoals het internet en alle sociale media. (twitter, facebook, blogs e,d,).
Alwaar alle culturen bij elkaar komen zullen deze mensen over een groot aanpassings- en inlevingsvermogen moeten beschikken, al was het alleen maar om goed om met elkaar te kunnen communiceren.
D e stad New-York leert ons in ieder geval dat een gemeleerde stad geen gebrek zal hebben aan economische bedrijvigheid. Internationale bedrijven hebben geen enkel probleem om zich in deze steden te vestigen. Integendeel.
De Nederlander en zeker de conservatieve denkers onder ons, zouden eens moeten gaan beseffen, dat de individuele mens belangrijker is , dan zijn op angst gebaseerde nationale gevoelens.
Jan Posch, 27 december 2013.
26 dec
Vroeger werden er door de edelsmid munten geslagen. Te vergelijken met bitcoins van nu. Wanneer er sprake was van goederenverkeer dan werd er met die munten betaald. Maar hoeveel munten had je nodig? En je moest iedere keer naar de edelsmid. Na verloop van tijd vond de smid het een beter idee om coupons uit te gaan geven. Dat waren schuldbekentenissen. Later werden dit wissels en gewoon geld.
Geld uitlenen is schulden scheppen. Wanneer de bank jou geld geeft, dan worden er dus schulden geschapen. Banken zijn noodzakelijk om economische bedrijvigheid te scheppen. ( geld moet rollen) De klanten moeten rente betalen over het geleende geld. De spaarder krijgt geld, hoewel veel minder dan hij moet betalen aan geleend geld.
Ons banksysteem is in de kern gebaseerd op vertrouwen. Aangezien de banken niet genoeg buffers hebben. Zij zouden op zijn minst aan 20% buffers moeten hebben, maar hebben slechts 3% en toen ING bijna failliet ging hadden die slechts !%. Waarom? Uit nood. Zij wilde niet toegeven dat zij veel te hoog spel hadden gespeeld. Zij wilden meedoen met de grote jongens, bankrovertje spelen in het groot.
De kredietverlening is in Nederland , net als in Amerika, uit de hand gelopen. Er werden tophypotheken verstrekt van 115% tot 125%. Ook het inkomen van de partner kon sinds 1993
meegeteld worden, waardoor de kredietverlening nog meer verruimd kon worden..
Hoever heeft het zo kunnen komen?
De politiek streefde er naar om iedereen een eigen woning te kunnen laten kopen. Net als onder George W. Bush in Amerika. In Nederland werd na W.O II het dogma: eigen woningbezit moet worden bevorderd, een koophuis is een goede investering onder aanvoering van christelijke partijen KVP en ARP. Bezitsvorming om mensen te” beschaven”.
Huurders waren drankzuchtig en mensen moesten spaarzin bijgebracht worden. Zij moesten meer verantwoordelijk worden, proper en stabiel! De verheffing van de arbeider naar de middenklasse.
De huurlasten bedroegen in die zestiger jaren ongeveer zeven procent van het besteedbare inkomen, nu is dat bijna een kwart!. De socialisten zagen wel grote bezwaren tegen de idee van eigen woningbezit.
Anno 2013 heeft 60% een eigen woning. Maar is dat wel zo? Meer dan een miljoen woningbezitters staan onder water , anders gezegd huren hun woning van de bank. Slechts 14 % van de woningbezitters is hypotheekvrij.
In de jaren na de tweede wereldoorlog lag dat anders. Toen kon er slechts 70% geleend worden van de aangegane schuld.
Worden onze banken niet gecontroleerd? Ja, er bestaat een toezichthouder. De Nederlandse bank. Is die effectief? Neen, dus dat is wel gebleken. Vergelijk in deze de DSB-bank, de ASN-bank, SNS-reaal, Aegon, ING , Fortis, ABN-Amro. Alles wat fout is kunnen gaan is fout gegaan. De Algemene Rekenkamer o.l.v. Kees Vendrik heeft geen inzicht in de gang van zaken bij banken.
De banken hebben het vermogen. De geldstromen zijn groter dan die van de Nederlandse staat. Daarom hebben zij feitelijk de macht in handen. Zij zijn te groot om te laten omvallen. Ook hebben zij geen boodschap om hun buffers te verhogen, aan gezien zij dat te duur vinden worden. Han de Jong van ABN-AMRO maakte een megafoor met het ophogen van de dijken, wat hij ook niet nodig vond.
Indien Jeroen Dijsselbloem de bonussen wil verlagen tot 20% van het jaarsalaris dan komen zij in opstand onder het valse motto: dan houden wij hier in Nederland geen bankbestuurder meer over.
Waarom worden deze bankrovers eigenlijk niet gestraft? Mogelijk omdat het hele systeem verrot was. Iedereen deed mee aan de zakkenvullerij: gemeenten, die de grondprijzen bleven verhogen, makelaars, projectontwikkelaars, notarissen, bouwers en zelfs de burgers, die veel te veel leenden zonder zelfs af te lossen. (groeihypotheek).
Interessant is om de ontwikkelingen nog eens te schetsen:
Hypotheekrenteaftrek werd al in 1893 ingevoerd. Waarom? Niet om het eigen woningbezit te bevorderen; dat is een mythe. Maar ter compensatie van de rijken die meer belastingen moesten gaan betalen. Zij moesten via het huurwaardeforfait ook belasting betalen over hun eigen huis. En een liberale minister van Financiën Klaas Pierson bedacht toen dat de kosten van dat huis dan ook maar aftrekbaar moesten zijn, zoals het onderhoud en de hypotheek. Vanaf het begin schijnt de aftrek de staat meer gekost te hebben dan de opbrengsten van het huurwaardeforfait.
Maar in de jaren zestig verhoogt een liberaal kabinet van Jan de Ouay de huren met 20% en bezuinigt op huursubsidies. Ook gaf dit kabinet de loonmatiging op in 1962 wegens het grote arbeidstekort. De lonen zouden voortaan automatisch meestijgen met de inflatie. Die inflatie zou alleen maar toenemen tot 7% in de jaren zeventig. De lonen stegen mee tot 10% per jaar.
Reeds in 1956 had het kabinet Drees een gemeentegarantie ingevoerd, een voorloper van De Nationale Hypotheekgarantie , aanvankelijk voor nieuwbouwwoningen, in 1973 uitgebreid voor bestaande woningen! Daarmee kwam het risico voor de gemeenten en konden de banken veel hogere hypotheken verstrekken.
Er werden ook nieuwe hypotheekvormen verstrekt, zoals spaarhypotheken, beleggingshypotheken, groeihypotheken en zelfs aflossingsvrije hypotheken. Kortom de gekte werd compleet. Tophypotheken van 125% en het mag dan ook geen wonder heten dat de huizenprijzen tussen 1972 en 1978 met 85% stegen. Dankzij de enorme kredietverlening dus.
Rente verhogingen in Amerika en de tweede oliecrisis en de Nederlandse bank temperden dit feest, maar ook het akkoord van Wassenaar in 1982, dat de koppeling tussen lonen en inflatie afschafte.
De huiseigenaar heeft geen voordeel gehad van de hypotheekrenteaftrek! Door dit zogenaamde belastingvoordeel zijn zijn schulden alleen maar toegenomen, door de stijgende huizenprijzen. De banken en de verzekeraars, de makelaars, grondspeculanten, gemeenten , bouwbedrijven en financieel adviseurs hebben er wel van geprofiteerd.
De banken verdienden aan een hypotheek van 300.000 euro, 150.000 euro aan rente (30 jaar tegen 5%). De staat betaalde daar dus aan mee (42% en 52%).
Bovendien krijgt de hypotheeknemer een boete bij vervroegd afbetalen! Je kon ook beter sparen dan je hypotheek aflossen. Maar sparen deed de consument niet. Hij gaf de overwaarde uit aan de leuke dingen des levens, zoals keukens , badkamers en vakanties.
De kosten voor de schatkist met betrekking tot de hypotheekrenteaftrek zijn vanaf 1973 (660 miljoen per jaar) opgelopen naar 11 miljard in 2013!
Het totale falen van de politiek is opmerkelijk. Het H-woord was taboe geworden. De ergste was Marc Rutte, die in 2011 deze gigantische kostenpost zelf wel had willen uitvinden. Maar voor hem was ook Balkenende een warm pleitbezorger (breekpunt verkiezingscampagne) geworden van dit voortwoekerende geldmonster en Wim Kok wilde niet eens een motie in 1998 aangenomen op het PVDA-congres uitvoeren. Alleen de Nederlandse bank en in 1973 Den Uyl hebben gewaarschuwd dat deze aftrek uit de hand zou lopen. Het dak moest dus later (enigszins) gerepareerd worden bij regen en niet bij zonneschijn.
Maar overschat de consument niet. Hij vond het wel prima zo. Hij leent zoveel hij kan en probeert zoals gezegd zo luxe als mogelijk te leven. Hij loopt klakkeloos met de kudde mee en is hebzuchtig. Hij vroeg zich niet af, dat beleggingen wel eens tegen kunnen vallen, dat de rente omhoog zou kunnen gaan en dat de huizenprijzen wel eens zouden kunnen gaan dalen. Maar hij wil een duur huis met grote luxe, het had ook minder gekund.
Jan Posch, 26 december 2013.
17 dec
Burger en Overheid.
Heeft de burger een overheid nodig? Indien dat zo is, dan suggereert deze stelling, dat wij onvolmaakte (zondige) en zelfs infantiele wezens zijn, volgens de schrijver Arnon Grunberg.
De overheid is een systeem van mensen, die georganiseerd een bepaald doel nastreven. Doordat zij daarvoor betaald worden gaan zij achter dit systeem staan en manifesteren zichzelf dan als meer of minder fanatieke aanhangers, vaak zelfs erger dan de leider zelf…
Volgens de econome Deindre McCloskey zijn de meeste overheden corrupt en ontoereikend. (inadequaat). Zij falen op het gebied van armoedebestrijding en misbruiken hun (militaire) macht om via onderdrukking (wapens) de burger zijn wil op te dringen. Bovendien zouden politici het belastinggeld misbruiken om deze zelfde burger te subsidiëren.
Volgens de stercolumniste Rosanne Hertzberger (NRC-Handelsblad) is de mens een smerig , snuivend, agressief , geil, verward . onredelijk irrationeel, en onverdraagzaam kuddedier.
Dit cynische mensbeeld lijkt inderdaad geen opening te bieden om bijvoorbeeld met succes vooruitgang te boeken op het gebied van armoedebestrijding, gelijkheid, vrijheid en broederschap.
Volgens Nelson Mandela is armoedebestrijding geen kwestie van liefdadigheid, maar van rechtvaardigheid, Deze man van gerechtigheid, slimheid, liefdevolheid , verdraagzaamheid, vergevingsgezindheid en onbaatzuchtigheid wordt een utopist (dromer) genoemd. Net als
Nicolas de Condorcet (1743-1794) , streefde hij naar gelijkheid tussen blank en zwart.
Ook de grondlegger van het liberalisme John Stuart Mill (1806-1873) streefde naar gelijkheid en wel tussen die van man en vrouw. Zij werden voor gek verklaard , dan wel vermoord.
Mandela heeft het geluk gehad niet te eindigen zoals bijvoorbeeld Steve Biko, Deze jongeman werd op het politieburo doodgeslagen in zijn strijd tegen apartheid. Verreweg de meeste mensen die in opstand komen tegen het heersende gezag worden of vermoord, of gevangengenomen en al dan niet gemarteld.
Dat wij Nelson Mandela zo breedvoerig eren heeft dan ook deze reden. Ook tijdens de Spaanse Inquisitie was er een enkeling die de martelkamer overleefde, waardoor er speciale belangstelling volgde in de vorm van een meesterlijk geschreven boek.”De overlevenden van de Inquisitie”
Net als filosofie (zoeken naar de waarheid) wordt weggehoond, worden ook ethiek en moraal op een arrogante manier terzijde geschoven. Maar wij doen niet anders dan filosofie en ethiek bedrijven. Elke dag opnieuw door miljoenen mensen. Maar omdat wij weten te zullen falen op deze zoektocht gaan wij deze begrippen ontkennen. Ik ga hier verder niet op in.
Is democratie het hoogste goed? Of zijn dat onze wetten en regelgeving? Geen van beiden. Democratisch gekozen vertegenwoordiging en democratisch tot stand gekomen spelregels kunnen zich in de praktijk vermommen tot een hel.
Het is een bekend gegeven dat des te meer regelgeving er is, des te meer verwarring ontstaat , waardoor daadkracht en slagvaardigheid verdwijnen. Minder regelgeving , voorschriften en wetten leidt tot meer individuele verantwoordelijkheid en gewetensvolheid, waardoor er in de praktijk betere en snellere resultaten ontstaan.
De christen zegt: democratisch gesanctioneerde onbarmhartigheid , blijft onbarmhartigheid.
Een staat die zijn geweldsmonopolie misbruikt is geen vrije staat.
In feite is onze maatschappij een hel met lichtpunten. Wanneer je van dat principe uitgaat valt alles zeer logisch in elkaar en valt alles zeer gemakkelijk te beredeneren. Zowel de staat als de burger is zo onvolmaakt, dat het nog een wonder is, dat het gaat zoals het gaat. Dat het is, zoals het is, want ook de burger is een hel in vermomming. Wat voor de burger geldt , geldt ook voor de staat. Niet zo vreemd wanneer je bedenkt dat de staat/overheid een verzameling burgers is. De burger zit zo vol met rancune dat de staat hem heel gemakkelijk kan gaan manipuleren. Een goed voorbeeld is de staat China.
Een prachtige afspiegeling (metafoor) van deze stelling is een willekeurige voetbalwedstrijd. Er worden veel meer fouten gemaakt dan er goede dingen te bewonderen zijn. Het is een prachtig foutenfestival. Soms zie je dat er creativiteit bestaat en ontaard dat in een mooi doelpunt. Heel vaak is een doelpunt puur geluk. Voetbal is oorlog, nietwaar, Rinus. Agressie viert hoogtij..De scheidsrechter drukt zijn stempel op de wedstrijd vaak via onvermogen. Ontwikkeling van het spel is er niet. De buitenspelregel is een lachertje. Mijn conclusie is: kijkend naar nog het minst slechte ( internationaal voetbal) is 80% een foutenfestival, 10 % geluk en 10 % creativiteit.
En zo zit onze maatschappij dus ook in elkaar. Feitelijk is onze wereld een gammele bouwval. Het kan op ieder willekeurig moment in elkaar storten. Je weet het maar nooit. Iedereen doet maar wat. Iedereen rotzooit maar wat aan en iedereen is aan het klootviolen. Het is een proces van proberen en uitproberen (trial en error) en indien het toevallig klopt worden wij opportunisten van een erger soort dan fascisten. Wij redeneren naar de uitslagen/uitkomsten toe. Indien wij inzien ons gelijk niet te zullen gaan behalen, hebben wij de sterke neiging om onze toevlucht te nemen tot leugens en bedrog.
De armoede in Nederland is natuurlijk een relatief begrip. Echt in de problemen komen mensen die rond moeten zien te komen met één inkomen en dan met name één ouder gezinnen. Ook de mensen die in de werkloosheid geraken komen in grote problemen. ( Zou er niet een grens moeten komen voor werkloosheid, bijvoorbeeld 5% van de beroepsbevolking?)
En dan heb je natuurlijk de scheidingsgevallen met meestal hoge financiële verplichtingen. Met name nu de huizenprijzen zijn gedaald, waardoor deze met een schuld opgezadeld komen te zitten.
Maar het is een feit, dat sinds 1977 de 10% armsten er werkelijk met maar liefst 30% op zijn achteruitgegaan, terwijl de rijkste 10% er met maar liefst 23% op zijn vooruitgegaan. Bijstandtrekkers moeten aan het werk, nadat zij eerst zijn ontslagen. Zij moeten iets terug doen voor de maatschappij die sociale controleurs zijn geworden. Verplicht vrijwilligers werk zoeken wat er niet is. Owee, indien mensen af en toe met hun tweeën een huis bewonen .
Moet je dat eens vergelijken met de manier waarop wij met onze echte boeven omgaan, De bankiers, advocaten, notarissen en accountants doen niet anders dan op een legale manier stelen en roven.
Terwijl de actievoerders van Green Peace en de leden van de band Puzzy Riot worden opgepakt en in het gevang worden gegooid , blijven de echte misdadigers vrij rondlopen. De bankiers verkochten willens en wetens rommelhypotheken die zij voor volwaardige producten doorverkochten. De Amerikaanse politiek wist hier op het hoogste niveau alles van af.
Advocaten zoeken willens en wetens de gaten en mazen van de wet op . Het zijn experts in het omzeilen van wetten Zij zoeken de randen van de wet op en winkelen gewetenloos in de regelgeving op zoek naar onoirbare maar niet strafbare mondiale jurisdicties. Dat wil zeggen dat zij op zoek zijn naar mogelijkheden om zo weinig mogelijk belasting te betalen. Het wegsluizen van geld naar postbusadressen is daar een uitstekend voorbeeld van. De Europese Unie loopt op jaarbasis 1000 miljard euro mis door deze schijnconstructies. Neen, belasting moet daar worden geheven, waar de winsten worden gemaakt. Nederland is laf in deze. Zij wachten op internationale aanpak en naaien op jaarbasis de armere landen voor 770 miljoen in het pak.
Die advocaten en accountants kosten die multinationals een hoop geld, maar zij verdienen door deze toegestane diefstal het geld makkelijk voor hun bazen terug, ten koste van de gewone man, wie anders.
Het libor-kartel is éen van de grootste zwendels van de geschiedenis. Worden de betrokkenen gestraft? Neen. Zij komen er mee weg. Slechts een boete hebben zij gekregen, maar worden niet strafrechtelijk vervolgd. Onze eigen Rabo-bank liep voorop in deze moderne bankroverij. Sipko Schat, verantwoordelijk bestuurder mocht aanvankelijk zelfs van de raad van commissarissen en toezichthouder de Nederlandse Bank gewoon blijven zitten! Onder druk van de lokale banken moest hij tenslotte vertrekken.
Net als een heleboel garages, hebben de banken zich ontwikkeld als criminogene omgevingen, waar het doel is om zoveel mogelijk geld te “verdienen”. Niets geen verzorgingsplicht. Voor klanten .Een ideale omgeving dus voor sociopaten en andere psycho-gestoorden als Rijkman-Groenink en Wilco Jiskoot, die dan ook flink konden scoren..
Waar waren de klokkenluiders? Iedereen hield zijn mond, want niemand durfde deze zwendel in de openbaarheid te brengen. Zij konden slechts hun baantjes kwijtraken.
600.000 armen telt nu het op één na rijkste land van de Europese Unie. Arme mensen zijn verworden tot luie uitvreters , die achter hun vodden gezeten moeten worden en gedresseerd door Vadertje Staat.. Terwijl Europa wordt afgeschilderd als zijnde een bureaucratische molog, is in werkelijkheid Nederland een bureaucratische veelvraat met één rijksambtenaar op 130 inwoners. Amsterdam heeft 1 gemeenteambtenaar op 16 inwoners.Vergelijk in deze Europa: één ambtenaar op 10.000 inwoners.
Amerika heeft een begroting in 2013van 2.8 biljoen euro. Alle 28 lidstaten van Europa plus Brussel een begroting van 11 biljoen euro. Wat zouden wij enorme bedragen kunnen besparen indien alle regelgeving naar Brussel zou verhuizen.
Neen, het heil komt dus niet van de Staat. Maar dus ook niet van de vrije markt. Het laatste bolwerk/heilsleer, het
Kapitalisme is ook door de mand gevallen. En aangezien de mens /burger zelf ook tekort schiet zal het heil moeten komen van de ethisch/moreel goed in elkaar stekende kleine ondernemer/zelfstandige en het hard werkende midden en kleinbedrijf , die verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen daden.
Moeten we het hebben van nationalisme, vreemdelingenhaat (xenofobie) en het scheppen van vijandbeelden om ons weer een eenheid te voelen? Moeten wij de vluchtelingen ons land uitschoppen. Mensen die in ware doodverachting hun eigen land moesten ontvluchten? En waarom kunnen wij onze Roemeense en Bulgaarse broeders niet verdelen over alle bedrijven, waardoor de concurrentiepositie in evenwicht blijft. Het is toch prachtig indien mensen tegen een geringere vergoeding bereid zijn om goed werk te verrichten? En indien dat niet kan wegens gebrek aan financiële gelijkheid dan moeten die mannen maar een eigen bedrijf opstarten. Menselijkheid gaat voor geld. Geld is voor de armoedigen van geest zou Grunberg zeggen.
Wilders en zijn rechts populisme zijn de ware vijanden van onze democratie, hoe gebrekkig deze laatste ook functioneert.. Hoe durft deze eikel zijn heil te zoeken bij de familie Le Penn uit Frankrijk met hun jodenvervolgingontkenning..
Neen, Nederland moet het hebben van globalisering en mondialisering. Nederland moet het hebben van verdraagzaamheid en handel. Handel met zoveel mogelijk uitvoer en doorvoer van producten en halffabricaten.. En van de hardwerkende ondernemer die ethisch en moreel wil en kan handelen. En van technologische ontwikkelingen. Ook verder opgaan in een groter verband opdat de belastingen geharmoniseerd kunnen wordenen we over een eigen Europese krijgsmacht zouden kunnen beschikken. De banken worden gelukkig nu wel gecontroleerd door de Europese centrale bank, en indien zij er wederom een potje van zouden maken, moeten zij via noodfondsen eerst hun eigen aandeelhouders aanspreken en kunnen zij hun strapatsen niet meer afschuiven op de belastingbetaler, de burger dus..
Graag zouden wij armoede bestrijden. Maar wij willen nog liever de rijkdom in stand houden. Doordat wij onze eigen economie willen laten prevaleren, en ons te buiten gaan aan nationale belangen,vloeken wij tegen het echte internationale goederen en personenverkeer en laten de vrije markt zijn werk niet goeddoen. Wat kost ons de Europese landbouwsubsidies? Wat krijgen de Afrikaanse boeren voor hun produkten? Veel minder dan wanneer het rijke westen hun eigen economieën niet zouden beschermen via kunstmatige beperkingen, afspraken, subsidies e.d.
De burger leeft in een soortement haat-liefdeverhouding met zijn overheid. Deze is als een moeder/vader voor hem. Hij wil zelfstandig worden en zijn, maar in tijden van nood heeft hij de sterke arm weer nodig en vindt hij het niet erg om uit het moeras getrokken te worden.
Waarom hebben wij in Nederland zo weinig oog voor de Syrische vluchteling en ik vraag mij ook af waarom wij de bootvluchtelingen uit Afrika laten verzuipen in de zeeën tussen onze vakantielanden, alwaar de Nederlander heerlijk aan het strand ligt te genieten terwijl de lijken op het strand aanspoelen….
Omdat wij tekortschieten in medemenselijkheid. De overheid laat er eerst een stelletje doodgaan om in ieder geval een afschrikkend voorbeeld te geven. Mensen lagen met kleine kinderen voor hun leven te vechten in het ijskoude water en slechts de allersterksten wisten te overleven, na het inzetten van hulp.
En man wist te overleven en kreeg na afloop te horen dat ook zijn zoon het had overleefd, Zijn kinderen en vrouw en de vrouw van zijn zoon waren verdronken.
Zij hadden niets meer. Hun laatste geld was opgegaan aan de boottocht. “Hadden ze maar thuis moeten blijven”, is het excuus van de autoriteiten ,”Zij wisten waar zij aan begonnen”.
En laat dat nu ook stilletjes het excuus zijn van ons geweten.
Neen, laten wij met z’n allen Europa laten regeren via een gekozen regeringsleider en laten we een land scheppen waar alle vluchtelingen heen kunnen. En laten we daarnaast ook naar verhouding deze vluchtelingen verdelen over de lidstaten.
Want dat is juist de pest, Zowel de overheid/vaderstaat als de burger schiet tekort. Zowel in economisch, politiek en vooral op moreel/ethisch gebied. Hert communisme werkte niet, maar het kapitalisme ook niet. Het Chinese Staatskapitalisme lijkt een succes, maar ook hier profiteren de rijken en lijdt de overgrote meerderheid armen.
Neen ,we moeten naar een andere wereldorde. Grootschaligheid op financieel terrein en militaire macht en deze moet via deductische principes ( van algemeen naar bijzonder ) onderverdeeld worden naar steeds meer kleinschaligheid.
En de mens moet maar hopen, via de moleculaire biologie en genetische revolutie veranderd te kunnen worden, met name in moreel/ethisch opzicht. In dit laatste vindt hij trouwens ook zijn enige en echte vrijheid.
Maar zolang dat niet het geval is zullen wij ons tevreden moeten stellen met een zich voortploeterende ,worstelende en kwakkelende maatschappij , met een surplus aan Kwaad, waarin het Lot en Toeval de regie vormt, en waarin de illusies meester zijn over het meest achterlijke en egoïstische en verderfelijk wezen wat ooit tot stand is gebracht, De Mens.
Jan Posch, maandag 16 december 2013.
Bolwerk der vrije gedachten. 